مقایسه سطح ویتامین d در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و افراد سالم در سال ۱۳۹۳

مقدمه در دهه­های اخیر، امکان کمبود ویتامین d در دیابت نوع 2 و ارزش سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین d به عنوان عامل پیشگویی ­کننده عوارض دراز مدت دیابت مثل بیماری قلبی- عروقی در نظر گرفته شده است. این مطالعه با هدف مقایسه سطح ویتامین d در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد سالم انجام گرفت. روش کار در این مطالعه مورد- شاهدی، که در سال  در کلینیک دیابت استان کرمانشاه انجام شد، 90 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و 90 فرد سالم همسان شده از نظر سن و جنس به عنوان گروه شاهد بررسی شدند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، قد، وزن، bmi و اندازه گیری فشار خون برای همه افراد، سطح سرمی قند خون ناشتا، کراتینین، کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز و 25- هیدروکسی ویتامین d برای دو گروه اندازه­گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار stata 12 و آزمون های کای دو، تی ومن ویتینی صورت گرفت. جهت سنجیدن اثر متغیرهای مختلف بر روی سطح ویتامین d نیز رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج میانگین سنی افراد 37/9±47/56 سال بود. 8/72% از افراد زن و بقیه مرد بودند. در مبتلایان به دیابت 2/82% کمبود ویتامین d و در افراد سالم 1/61% دچار کمبود بودند. میانگین سطح 25- هیدروکسی ویتامین d در گروه بیماران دیابتی 1/6±4/12 و در گروه شاهد 18±7/20 نانوگرم بر میلی‏لیتر بود و اختلاف معناداری بین دو گروه دیده شد (001/0p). بر اساس رگرسیون خطی چندمتغیره، در افراد سالم نسبت به بیماران دیابتی، سطح ویتامین d بطور متوسط 06/7 نانوگرم بر میلی لیتر افزایش و در افراد دارای اضافه وزن نسبت به افراد با bmi نرمال نیز، سطح ویتامین d بطور متوسط 4/5 نانوگرم بر میلی لیتر کاهش می یابد. نتیجه گیری بر اساس نتایج، میانگین سطح ویتامین d در بیماران دیابتی به طور معنی داری پایین تر از افراد سالم بود، بنابراین بررسی سطح ویتامین d و مکمل درمانی با این ویتامین در بیماران دیابتی پیشنهاد می گردد.